از روزهای آغازین کار با چرم بوسیله استاد، باید چهل‌و تعدادی سال گذشته باشد . او درحال حاضر در اواسط ۵۳سالگی از شم خوشی که بابت آغاز این روش دارااست می‌گوید؛ احساساتی که کماکان به نقطه آغاز چرم‌دوزی دستی وصل است و این تصور را در خیال و خاطر میرفخررجایی رنگ میبخشد که هنوز در اولِ راه میباشد . به گفته خودش آرزویش این است که هنر معرق‌چرم سپس از وی متوقف نشود . این کار هم اکنون خوش و روحیه خیر برای او و هنرجویانش در درون و بیرون زندان رقم زده می‌باشد . روی این موضوع تأکید می نماید و ادامه می‌دهد: « به هیچ عنوان بیکاری مضمون‌ ندارد، چرا که خیلی امور می‌توان انجام داد» . آن‌گاه به گفته‌های مدیریت زندان استان اصفهان اشاره می‌کند و می‌گوید: «ما با راه‌اندازی کارگاه چرم و چوب در اصفهان، می‌توانیم برای اکثر وقت ها مردمان این استان شغل تولید کنیم . در درحال حاضر حاضر سبک کار ما در یک کارگاه کفش‌دوزی نیز زمینه استقبال قرار گرفته و قرار است به‌صورت کاربردی در آن کارگاه استعمال شود . حال می‌توان به ایجاد اثر ها مدرن با چرم نیز تامل کرد و با به کارگیری از هنرِ معرق‌چرم محصولاتی را ساخت کرد که برای معاش روز جاری کاربردی‌تر باشند» .